Páginas

martes, 28 de febrero de 2012

Terapia creativa

“….cando sinto moi grandes e imponentes os meus medos, fágolles frente e daquela percátome de que non eran os monstros que eu imaxinaba, senón uns insignificantes ananos que só querían impresionarme….”

Na infancia, a creatividade nin se plantexa; todos e todas somos creativos de cativos. Xogamos sen que ninguén nos ensine e non temo-los bloqueos nin os condicionamentos do “non podo” ou “non sei”. Eses bloqueos xorden na idade adulta. Cando e como perdémo-lo contacto coa nosa potencialidade creativa, pouco importa, o caso é que a seguimos tendo aínda que sexa adurmiñada. Tódalas persoas temos unha inmensa capacidade creativa.

O uso do proceso creativo ademáis de ser liberador e enriquecedor, en moitos casos ten un carácter terapéutico. Os conflitos e inquietudes psicolóxicas pódense liberar a través de produción artística.

2 comentarios:

  1. Bos días!!
    Con este texto... creo que tendré para varios días...
    Ya lo he leído unas diez veces...... pienso que tendré que ir "por partes"...o párrafos... ya que es más profundo de lo que a simple vista parece...
    O eso creo yo, claro.
    No responderé en galego.... porque mi ortografía es pésima!!
    Los miedos, sean grandes o pequeños, siempre están ahí...
    Siempre!!
    De no ser así, nos estaríamos engañando... y de qué nos sirve el puro y simple engaño??
    Siempre que "miro de frente" a mis miedos, se tornan tal como dice esta persona en el texto, en insignificantes enanos...
    Bueno, tras un "trabajo" de presencia total... de amor hacia mi misma y de eterno respeto...
    Porque a veces, los miro... y si antes eran tremendos mounstruos, luego se convierten en "pequeños virus" que me acompañan sin cesar!!
    Los miedos existen.
    Los miedos "son".
    El "sentirlos", ya es un primer paso... fundamental!!... para continuar...
    Y casi enlazando con el segundo párrafo..... los miedos, que primero recibimos, son a través de sutiles, pero potentes vibraciones en el vientre materno... porque... nuestras madres, en algún momento lo habrán sentido...
    Son sensaciones que quedan "grabadas"... sólo años más tarde, las "interpretamos" como miedo, rabia, ansiedad............ y "otras hierbas".
    Y aquí me quedo...... que TERAPIA CREATIVA, da para muchísimo más!!!!!!
    Biquiños atlánticamente agarimosos!!!!!!!

    ResponderEliminar
  2. Bos días!!
    Tal como decía, este texto da para mucho, mucho, mucho!!
    No sé en qué momento concreto, los miedos empiezan a tomar forma.
    Hay miedos "irracionales", que supuestamente, afloran a través de nuestro "cerebro más primitivo", el reptiliano.
    Son miedos "de otra época"... viejos...
    Podemos "entenderlos" e integrarlos, pero es bastante difícil superarlos sin ayuda, sin apoyo.
    Los niños, efectivamente, poseen un potencial infinitamente más rico y saludable, para superar ciertos miedos.
    Pero es que los niños, son grandes sabios desconocidos.
    Lo ideal, es seguir su técnica: "toco, muerdo, pruebo... si todo a mi alrededor está bien, yo sigo bien".
    Claro que a los adultos nos rompen los condicionamientos... todo lo "aprendido" anticipadamente.
    Por éso, una estupenda TERAPIA CREATIVA, podría basarse en el DESAPRENDIZAJE y en la CONSCIENCIA CORPORAL.
    Si un miedo es irracional... no lo racionalicemos... forzaremos "la máquina".
    Un miedo irracional, puede estar impreso en la más primitiva de nuestra memoria celular.
    Un miedo racional, puede estar basado en la memoria familiar, social.
    No sé, pero creo que incluso hay miedos que es beneficioso que existan.
    Se trata de aprender, desaprender.......... y así, podremos fluir por la vida con algo de felicidad, satisfacción, humor..........
    Hay momentos, en los que resulta muy importante y altamente beneficioso, contactar con nuestro "niño interior".
    Volver a la "esencia", no es perjudicial.
    Contemplar a un niño, es una gran lección.
    Como digo siempre...... sólo hay que pararse... detenerse... y sobre todo ESCUCHAR........ sí, ESCUCHAR......... que no siempre significa escuchar con nuestros oídos!!
    Biquiños atlánticamente agarimosos!!!!!!!!

    ResponderEliminar